Jesiennie

No to pochwalę się, że dziś byłam odebrać pierwsze łupy. Pani przyjęła mnie bardzo miło i oddała za darmo ciuszki, które są już za małe na jej synka.Tym sposobem wzbogaciłyśmy się w zużytą kurteczkę i bluzę, delikatnie poplamione spodenki dresowe oraz z czego się cieszę ładne ogrodniczki nówki nienoszone i spodenki, które również wyglądają jak nowe. Te zużyte przydadzą się do brudzących zabaw w domu, albo nauki samodzielnego jedzenia łyżeczką, kurteczka do piaskownicy. Pani powiedziała, że jak przejrzy resztę ubranek, albo mały znów wyrośnie, to da znać. Na jutro też jestem umówiona, zobaczymy, co z tego przyjdzie.

Spacerek miałyśmy z Małą niezły, tyle schodów na raz, że ledwo dałyśmy radę, potem jeszcze zakupy i droga powrotna do domu, wszystko pieszo. W markecie duszkiem wypiłam litr schłodzonego napoju typu ice tea. Normalnie unikam takich wynalazków, zawierają cukier i generalnie są sztuczne, ale uległam, bo nie mogłam się w inny sposób schłodzić i nie pomogła odświeżająca wizyta w toaletach. Lało się ze mnie strużkami ze wsząd i kolejny raz przekonałam się, że Rexona w sztyfcie, której jestem wierna, to świetny antyperspirant- pachy jako jedyne pozostały zupełnie suche przy dusznym upale i wysiłku. Szkoda, że nie da się jej nałożyć wszędzie, łącznie z włosami.

Żołędzie spadają już z drzew. Dziś zauważyłam. Może przez niezdecydowaną pogodę lato cierpi na rozdwojenie ego i ukazuje tłumioną jesienność. Cztery dni temu wyrzuciłam zeszłorocznie nazbierane liście, później Luby przywiózł ze sobą kasztany, które przygarnęliśmy na romantycznym spacerze, a tu już znowu nadchodzi jesień. Kocham jesień, jej refleksyjność, lekką melancholię, piękno. Jesienią zwalniam by się zachwycić, niesie dużo ulew, pięknych liści i kasztanów. Z Małą za rok/dwa będziemy robić żołędziane ludki i wielobarwne bukiety. Zapach jesieni da mi poczuć szczęście, odetchnąć po tym niespokojnym roku.